نیویورک تایمز جنبش مقاومت علیه ممنوعیت لامپ‌های رشته‌ای را پوشش می‌دهد.
به نظر من اکثر استدلال‌های مقاومت ضعیف هستند. CFLهای با کیفیت خوب، بازتولید رنگ بهتر و طول عمر بسیار بیشتری نسبت به لامپ‌های رشته‌ای دارند. زمان روشن شدن اکنون بسیار سریع است، سوسو زدن مشکلی ایجاد نمی‌کند، و عملکرد هوای سرد در فضای باز، حتی در اینجا در مونتانا، خوب است. لامپ‌های بی‌کیفیت مشکل‌سازتر هستند، اما شما همان چیزی را دریافت می‌کنید که برای آن پول می‌پردازید؛ اگر برای کیفیت پول پرداخت کنید، باز هم با CFLها سود خواهید کرد.
با این حال، من با مقاومت همدردی می‌کنم، زیرا ممنوعیت کامل منطقی نیست. CFLها در برخی کاربردها کار نمی‌کنند، و حتی در مکان‌هایی که به ندرت روشن می‌شوند، انرژی یا پول را ذخیره نمی‌کنند. آن‌ها همچنین انکوباتورهای مرغ بدی را ایجاد می‌کنند. در عوض، ما باید نورپردازی ناکارآمد را از نظر اقتصادی ممنوع کنیم، با قیمت‌گذاری گازهای گلخانه‌ای، کیفیت هوای محلی، آلودگی نوری، امنیت انرژی، و هر چیز دیگری که ما را به دنبال نورپردازی کارآمد در وهله اول سوق می‌دهد. سپس لامپ‌های رشته‌ای می‌توانند برای چیزهایی که منطقی هستند باقی بمانند، و برای چیزهایی که منطقی نیستند ناپدید شوند. مقاومت نیازی به احتکار لامپ‌ها نخواهد داشت، زیرا می‌توانند رشته‌های تنگستن کوچک خود را تا زمانی که مایل به پرداخت هزینه امتیاز باشند، روشن کنند. در همین حال، ما باید جیوه را قیمت‌گذاری کنیم، تا اثرات آلودگی داخلی و خارجی دفع CFL و احتراق زغال سنگ به درستی مبادله شوند.
دستور و کنترل خیلی قرن بیستمی است.