توضیحات
یک سخنرانی در پارتی چای در مورد مراقبت های بهداشتی در مونتانا ادعا می کند که امید به زندگی یک پرده دود است و ما باید به این میزان مرگ و میر نگاه کنیم. نتیجه این است که ما نباید به امید به زندگی طولانی تر ژاپن حسادت کنیم، زیرا ایالات متحده نرخ مرگ و میر کمتری دارد که نشان دهنده عملکرد برتر سیستم مراقبت بهداشتی ما است.
کدام معیار واقعاً از دیدگاه سیستمی منطقی‌تر است؟
در اینجا یک مدل ساده و مرتبه دوم از زندگی و مرگ آمده است:
از ساختار، بلافاصله می توانید چیز مهمی را مشاهده کنید: امید به زندگی تنها تابعی از پارامترها است، در حالی که میزان مرگ و میر شامل حالات سیستم نیز می شود. به عبارت دیگر، امید به زندگی منعکس کننده مسیر زندگی مورد انتظار یک فرد، ساختار و پارامترهای داده شده است، در حالی که نرخ کل مرگ و میر پارامترها (نرخ مرگ و میر همگروهی) را توسط حالت سیستم (توزیع جمعیت بین پیر و جوان) وزن می کند.
در درازمدت، این دو معیار یک چیز را به شما می گویند، زیرا سیستم به تعادل می رسد به طوری که نرخ مرگ و میر معکوس امید به زندگی است. اما مردم مدت طولانی زندگی می کنند، بنابراین ممکن است دهه ها یا حتی قرن ها طول بکشد تا به این تعادل برسند. در این میان، نرخ مرگ و میر می تواند هر ارزشی را بین میزان مرگ و میر همگروه های جوان و پیر داشته باشد، که واقعاً برای درک آنچه که یک فرد جدید می تواند از زندگی انتظار داشته باشد مفید نیست.
بنابراین، تا جایی که عملکرد مراقبت‌های بهداشتی در مسیر سیستم به هیچ وجه قابل مشاهده است و با انتخاب‌های سبک زندگی اشتباه نمی‌شود، امید به زندگی معیاری است که عملکرد را به شما می‌گوید، و نرخ کل مرگ‌ومیر پرده دود است.
این مدل است: LifeExpectancyDeathRate.mdl یا LifeExpectancyDeathRate.vpm
در حالت تعادل مقداردهی اولیه شده است. شما می توانید با تغییر توزیع اولیه جمعیت (Init Young People & Init Old People)، یا آزمایش تغییرات مرحله ای در نرخ مرگ و میر، موقعیت های عدم تعادل را کشف کنید.
